آرامش از درون انسان می جوشد و زمانی به وجود می آید که ایمانی از جنس آسمانی در دل پدید آمده باشد. اما آسایش ابزارگِراست و در سیطره ی کمیت قرار دارد…
مردم ممکنه خیلی در آسایش باشن اما معدود افرادی هستن که در آرامش زندگی میکنن. آسایش یعنی راحتی در زندگی که با امکانات و ثروت خوب و زیاد به دست میاد. هرچی دلشون بخواد میخرن. هر کجا خواستن میرن و … آرامش رو اونایی دارن که از درون سالم و سلامتند. شاید فقیر و بی چیز باشن اما دلشون خوشه. به اونچه دارن راضین… چه خوب میشد که ما در عین آرامش، آسایشم داشتیم و در عین آسایش، آرامشم همرامون بود! اما این نامساوی رو به خاطر بسپرید که:
آرامش>آسایش همیشه آرامش مهم تر از آسایش است…
نظرات شما عزیزان:
|